કાળજાનો કટકો વિદાય લે આજે
મા બાપના શ્વાસોશ્વાસ સમ દિકરી
છોડી સુવાસ લે વિદાય લાડલી
જેના નેત્રો થયા નથી કદી ભીના
ચોધાર આંસુઓ જોયા પપ્પાના
દિકરી અશ્રુઓ લુછે પિતાના
આપે આશ્વાસન માતાપિતાને
હું નથી જોજન દુર સાસરે
હું છું ફક્ત ફોન કોલ અવે
મા તું ધ્યાન રાખજે પપ્પાનું
કદી ન કહીશ સિગારેટ ચા છોડવાનું
ટૅનસન ના વધારતી પપ્પાનું
મા તે આપી શિખામણ મને
પાલન કરીશ સ્વસુર ગૃહે
આનંદ પામીશ તું મુજ વર્તને
માતા પિતાના બાહુમાં દિકરી આજે
ભીંજાય ગંગા જમના અશ્રૃ ધારે
ધૈર્ય વચન પરસ્પરને આપે
પિતાએ ધુમ્ર્પાનને આપી વિદાય
એસ ટ્રે ગઇ ટ્રેસકેનમાં ફેંકાય
માના મૌન અશ્રૃ પિતાને સમજાય
પિતાએ ધુમ્ર્પાનને આપી વિદાય
એસ ટ્રે ગઇ ટ્રેસકેનમાં ફેંકાય
માના મૌન અશ્રૃ પિતાને સમજાય …
sundar, touchy poem.
Comment by vishwadeep — March 13, 2011 @ 12:47 am
દીકરી વિષે જયારે પણ વાંચન થાય અને આંખો ભરાય આવે, સીનેમા જોતા પણ દીકરી વિદાયનો પ્રસંગ રોવડાવી દે.
તમે પણ તમારી આ સુંદર અને ભાવનાશીલ કૃતિએ રડાવી દીધો!
Comment by હરીશ ભટ્ટ — March 13, 2011 @ 8:44 pm
દીકરી અને માવતરની લાગણીને આપે હૃદય સ્પર્શી રીતે ઝૂલાવી છે.
સરસ કૃતિ.
રમેશ પટેલ(આકાશદીપ)
Comment by Ramesh Patel — March 14, 2011 @ 9:15 pm