મેહુલો ગાજ્યો ગરજ્યો
વિજળીના ઝબકારા ચમકારા
વરસ્યો નહિં ક્યાં ભાગ્યો
રિસાયો રાખી અમને કોરા ૧
દ્રવિત હ્રુદયે વહેતી અશ્રુ ધારે
મલ્હાર ગુંજી ઉઠ્યો નભદ્વારે
મન મુકી વરસ્યો ભીંજવ્યા પ્યારે
છલકાયા નદી નાળા સરોવર ૨
કોના કોપે ગાંડોતુર મેઘ વિફર્યો
ડેમના દ્વાર બંધનો તોડ્યા
ધરણીના ખુણે ખુણા ધોયા
પાપના ભારા ને પ્રદુષણો ધોયા ૩
પૃથિવી ભાર હળવો થતા હર્ષાતી
સ્વાર્થી માનવને સમજાવતી
માને પિડીત પ્રદુષણ પાપથી કરીશ
પ્રલયકાળને આમંત્રણ આપીશ
વિનાસ ખુદ સંગે જગનો કરીશ ૪
સુન્દર ભાવો.
Comment by vishwadeep — October 15, 2010 @ 11:10 am
Nicely expressed your thoughts.
visit
http://www.pravinash.wordpress.com
Comment by pravina Avinash — October 15, 2010 @ 3:02 pm