સ્મરણ રહ્યુ ,વરસ વહ્યા અગિયાર ના ભૂલાય ,ગોઝારો દિન નવ અગિયાર આભને આંબતી બે ઇમારતો મગરૂર ભૂમિએ પડી પળમાં થઇ ભંગાર વિકારી જુજ માનવે મચાવ્યો કાળો કેર ખુદ મરી ,લીધા સાથ સેંકડો બેકસુર ઇશુ કૃષ્ણ અલ્લાહ, કરે જોઇ વિચાર! હળાહળ કળિયુગ ,ભૂલ્યા તુજ બાળ સંસ્કાર પાર્થુ વિભુ ,નમાવી શીશ આજ તુજ દ્વાર વહાવ અમીઝરા,હટાવ વેર ઝેર વિકાર