બારીએ થી નિહાળુ
ધરતી રુડી દીશે
સફેદ ઓઢણી ઓઢેલ
હિમવર્ષાથી થીજેલ
પાન ફૂલવિના વૃક્ષો છે સુના
ઉદાસ માને બાળકો જુએ
માતાનો શ્વેત વેષ નિહાળી
મુંઝાય મનમાં ભારી
કોના કોપથી મા થઇ બિચારી!
આભમા ઉગતો સૂર્ય નિહાળી
બોલે
અરે!.પિતા લાવ્યા રંગબેરંગી ઓઢણી
મા કાજે………
પુત્રી રહી ભીંજાય
ઉષ્ણતા પિતાની
સારી રહ્યા આંસુ આ બાળ
માતા પિતાના ઉષ્મા ભર્યા મિલને
પૂંછી રહ્યા ઠૂંઠા મેપલ વૃક્ષો
લીલીછમ હરિયાળી થશે મારી મા?
થઈશું હરિયાળા અમે ?
દાદા હ્સ્યા!
વ્હાલા પૌત્ર પૌત્રીઓ
જગતે માણ્યુ સૌન્દર્ય તમારું
હવે વારો શરૂના વૃક્ષોનો
સૌન્દર્ય માણવા તેઓના
સર્જી હિમવર્ષા તણી હેમંત ઋતુ
વસંત આવસે પછી
કોઇ નહિ જુએ શરૂના વૃક્ષો ભણી
માણસે સહુ કુમળી કુંપળો
મધુમાલતી મોગરાની સુવાસ
તમારી માતા પણ આનંદે
લીલીછમ ઓઢણી ઓઢી
આવકારશે સહુને ઉમંગે.
ઇન્દુબેન,
ઘણો સરસ પ્રયત્ન. વર્ણન સરસ.
સરયૂ પરીખ
Comment by saryu — April 11, 2010 @ 4:45 pm