હું કોણ છું પુછું વારંવાર થાકી બસ હવે

             ફેરા ફરીફરી, કોઇ તો કહો પામી બસ હવે

 

             ઝાકળનું બિન્દુ એક પર્ણૅ પોઢી મલકાઇ

             જાય ઉડી કહી આવીશ સવારે પાકી બસ હવે

 

             પર્ણો ઉંચે સૂરજ ભણી જોઇ પૂછે આ શું?

             આવશે,જુવો વાટ થોડી રાત બાકી બસ હવે

 

            પાષાણ હું,ટાંકણું મારું, ઘડી રહી છું મુજને

            સ્વપ્નમાં ઢંઢોળી કહ્યું તે જગાડી બસ હવે

 

            જીજ્ઞાસા તારી પહોંચી ઉંચા શિખરની ટૉચે

            જામગરી તારી તણખા ઝરાવે પ્રકાશી બસ હવે

 

            હું કોણ છુંની મુક ખોજ પડતી માન મારું વચન 

            તું છે તે હું, ને હું છું તે તું, લે તું જાણી બસ હવે

                      

                             

 

                   

 

 

 

        ડરી ભૂત પિશાચથી રહી જીવીશ

        ફિરસ્તા પિશાચ ,કેમ કરી જીવીશ?

 

        અશ્રુઓ બાંધ્યા પાપણની પાળે

       તૂટશે બંધ ,ખોબલા ભરી જીવીશ

 

        મથુ છૂટવા ,ગુંચવાયા કરું તાંતણે

        ફસાતી માયા જાળમાં રહી જીવીશ

        

       યુનિફોર્મ જોવાની ટેવ વરસો જુની      

       નવીન વેશભૂષાએ મન ભરી જીવીશ

            

         ગુના અપરંપાર ગુનેગાર હરખાઇ

        નિર્દોષને બાંધી હાથકડી છૂટીશ

       

       ન થાકુ જરી ઇન્તજાર કરીશ

       વરસો વિત્યા ગણું નહી જીવીશ

   

   

 

 

      

                 કિનારે જઉં કે નદીમાં તરું?

                તટે સ્થિર આ શું વિચારો કરું?

 

 

               તણાવો ભરી ભાર વેઠ્યા કરું

                અશાંતિ છતા ખેલ ખેલી હરું

 

                શિશુ નાનકા કુદતા જોઇને

                  જરા મુસકાઉં મહીંથી ડરું

 

 

                 વિહંગો ઉડે આભમાં જોઇને

               અટારી એ ઊભી વિચારે ઝરું

 

 

               કિનારા એ આવી હવે વાર શું?

                 સહારો છે તારો ન પાછી ફરું

        

       

         

 

          

 

 

 

           ફોટોગ્રાફ 

        ડો રમેશ શાહ

 

     ત ણાવ ભારે જીંદગી જીવ્યા કરું

    અશાંત જગમાં ખેલ ખેલ્યા કરું

   

    નબળાને પાડી નીચા સબળા હરખાઇ

    ના સરે અર્થ ખુદ પડે ,વિચાર્યા કરું

 

    જગતમાં થતી તુલના જોયા કરું

    ગુણ અવગુણ સૌના ગણ્યા કરું

 

    સતત કાબુ ન રહે કોઇનો કોઇ પર

     સત સ્વરૂપ સૌના એક,જાણ્યા કરૂં

 

     ખેલ કૂદ મેદાનમાં જોઇ હાર જીત

    ધગસ સાથ એકાગ્ર ચિત્ત રમ્યા કરૂં

 

    વિધિના લેખ સુખ દુઃખ મિથ્યા ન થાય

   સ્વીકારી આનંદે,જગમાં મસ્તફરયા કરું

 

    તન મન શાંત ,સહજ કૃત્ય કરે

    હરઘડી ,બ્રહ્મ વાક્યે વિહર્યા કરું

 

 

     

 

   

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

      

      

     ઘાવ જે પડયા હ્રદયે કેમ કરી રૂઝાય

      છાપ પડી પહેલી નજરે ના કદી ભૂસાય

 

      મીઠા ઉપરછલા શબ્દોના ભભકા ઠાલા

      ઊમલા અંતરના ના રહે કદી છૂપાય

 

       ના કરી પરવા અમે ઠાઠ આવકારની

      મૌન નજરો તમારી ના કદી ભૂલાય

    

       કિતાબ જીંદગીની ઉકેલાય નહીં આમ

     લિલામ લાગણીના ગુણાકારે નહીં ગુણાય

 

      વિશ્વકર્માને ચોપડે નોંધાયેલ તુજ કર્મ

     દુન્વયી પડેલ છાપ વહેતી રહી ભૂસાય

     

 

સારા નરસાની હોય વિદાય વસમી

છૂટે વ્યસનીને વ્યસન વિદાય વસમી

 

ખેલ કૂદ બાળપણ જાય નિશ્ચિંત વિતી

જાય જુવાનીના જોમ વિદાય વસમી

 

થાય સ્વપ્ન સાકાર આવ્યા દેશ છોડી

માતૃભૂમી કણક્ષણની વિદાય વસમી

 

વિશાળ ઘર વસાવ્યું હરખી હરખી

વિતી જાય પ્રસંગોની વિદાય વસમી

 

દીકરી સમજુ ગૃહે વ્હાલનો દરિયો

સાસરીયે વળાવી વિદાય વસમી

 

પીળા પર્ણો ઊડે આભે વૃક્ષ ઊભુ ધૃજી

લીલપ નહીં જાળવી વિદાય વસમી

 

દુનિયા પરિવર્તનશીલ નિયમ જાણી

છે આજ જે કાલે નહીં  વિદાય વસમી